haay.
boring.
boring..
boring...
la na naman ako sa mood e. tinatamaan na naman ako ng ispiritu ni juan tamad.
haay.
sayang pa naman ang pagkadanda-danda kong hair-do.. tas subangot naman ang peys ng lolah mo.
haay.
uhm... ayun.
namimiss ko na yung dating mundo ko, kung saan malaya kong nagagawa ang mga nais kong gawin.
kung naglalaro ngayon sa iyong utak kung ano namang dinadrama ko at magagawa ko din naman ang mga naisin kong gawin, aba... maghulus-dili ka muna...
ibang-iba ang tinatakbuhan ng mundo ko ngayon. bakit kamo? kasi iba pa rin yung kalayaan na wala kang aalalahaning may nakamasid na mga mata sa'yo. (gets mo?)
yun... at yun.
marami akong mga diskursong nais ipamahagi, kaya lang kanino ko naman magagawa yun dito, diba?
pansin ko nga e, iba yung ingay ko noon sa ingay ko ngayon.
haay.
haay..
haay...
[I WANNA GO HOME. . . T.T]
viernes, septiembre 14, 2007
martes, septiembre 11, 2007
Ang Hatol. (part i)
Bukas na nga ibababa ang hatol sa dating pangulong Joseph Estrada. At ano nga ba ang masasabi ko?
Mahirap kasing mag-judge e. Lalo pa't wala pa akong pakialam sa mundo nung mga panahong kumukulo pang parang lava ang tensyon sa kaniyang administrasyon. Basta ang natatandaan ko, January 20 (or 21) 2001 bumaba sa pwesto si Erap.
At bumalik na naman ang tensyon sa nalalapit na paghatol sa kanya. Maraming mga kuru-kuro, komento, spekulasyon... o kung ano man ang pwede mo pang maitawag doon.
Basta ako, bukas (o sa susunod) na lang ako magkokomento, time na ko e.. hay.
Mahirap kasing mag-judge e. Lalo pa't wala pa akong pakialam sa mundo nung mga panahong kumukulo pang parang lava ang tensyon sa kaniyang administrasyon. Basta ang natatandaan ko, January 20 (or 21) 2001 bumaba sa pwesto si Erap.
At bumalik na naman ang tensyon sa nalalapit na paghatol sa kanya. Maraming mga kuru-kuro, komento, spekulasyon... o kung ano man ang pwede mo pang maitawag doon.
Basta ako, bukas (o sa susunod) na lang ako magkokomento, time na ko e.. hay.
paggising ng natutulog na diwa.
W-o-0-o-h ...
matagal-tagal na akong hindi nakakapag-update ng blog ah! haha
sa di mabilang na mga kadahilanan, pero nagingibabaw pa rin ang katamaran (oo, at aminado naman ako dun e. ahmpf!), kaya inabot ng ilang buwan bago napakelaman ko 'tong blog na 'to.
at kung bakit pa kasi nauso pa ang salitang yan... yan tuloy, marami na akong napalagpas na masalimuot at oh-so-grabe-to-death na mga happenings sa makulay kong life. (naks!) haha
(altogether now: makulay ang buhay... makulay ang buhay sa kabilang buhay... wah. corni.)
anyways, anyhows, anywhys... ibalik natin ang diwang minsan nang naligaw sa mundo ng kahayupan. (masaklap, tama ba?)
minsan ngang natulog ang aking diwa, at napapanahon na rin na gisingin siya sa bangungot ng kasarimlan.
hay.
__0-0-0__
lingid sa kaalaman ng iilan, lumipat na nga ako ng paaralan (o unibersidad, para mas magara). hay naku, biglaan nga e. pano ba naman kasi ang aanga-angang diwa(ta), hindi sumunod sa mga nakakatanda. iniisip kasi niya na kaya niyang patakbuhin ng basta-basta ang buhay niya. pasaway, sa madaling salita (o makapal ang mukha, para mas graVeh). ayun, yung pag-asang matupad ang pinapangarap na legal management course e naudlot pa. kung baga sa lobo, hawak mo na, lumipad pa. ayun. (so to make this very, VERY long story short...) napadpad ako sa panibagong komunidad. as in PANIBAGONG KOMUNIDAD.
ano ba kamo naging reaksyon ko sa unang pagtapak sa aking "bagong mundo?"
CULTURE SHOCKED. period.
aba syempre, dahil sa nakasanayan mo nang maging malaya sa pinanggalingan mong mundo, pakiramdam mo yun na lang din ang takbo ng mundong bago mong pakikitunguhan. (and i mean the other way around).. but i was wrong... very wrong.
nung mga unang araw ko nga doon e super duper lonely ang pakiramdam ko eh. although meron naman akong nakilalang "bagong frend/s", most of the time e mag-isa pa rin ako... dahil super duper irreg din naman ako.
(ay hindi pala, first day ko doon e nalula ako sa mga iranians, pakistanis, at ilan pang mga kauring alien)
anyways, me ilang linggo (o buwan) din ako nangapa sa bago kong "mundo", lalo pa't sobrang laki ng pagkakaiba ng taong pinakikisalamuha ko noon sa ngayon. pero di naglaon e nakasanayan ko na din naman.. nakapag-adjust baga.
ayun. pero me parte sa aking diwa ang naiwan ko nung lumipat ako sa aking "bagong mundo"... yun ay ang pakikialam ko sa kahayupan ng lipunan na minsan ko nang pinapasyal-pasyalan.
__0-0-0__
binalikan ko ang dati kong mundo para sunduin ang naiwan kong diwa. paano ba kamo? aba'y sa tulong ni kevin (ebz.. :p), syempre. inalog niya ang natutulog kong diwa para makialam na sa takbo ng lipunan. sayang nga lang at hindi ko naipagpatuloy ang naumpisahang misyon sa uste. pero humirit siya... "meron namang mga kapatiran diyan sa 'bagong mundo' mo, bat hindi mo doon ipagpatuloy?"
ang sagot ko: may bago akong misyon na kailangan at obligadong gampanan. hindi man yun akma sa misyon na nauna ko nang ninais, ipagpapatuloy ko pa rin yun sa pamamagitan ng pagsigaw ng saloobin.
__0-0-0__
"Ang kagandahan ng pagsusulat, ikaw mismo natututo sa mga totoo mong saloobin." -bob ong
binalikan ko uli ang mga kwento ni bob ong matapos ang mahaba-habang panahon. napagtanto ko, sa totoo lang, malaki ang pasasalamat ko sa kanya dahil isa siya sa mga gumigising sa natutulog kong diwa. marami ang naibahagi niya sa akin upang hindi maging indifferent sa kahayupan ng lipunan at makialam kahit man lang sa pagsusulat.
pagsusulat. kung tutuusin, palpak ako dyan. bakit kamo? kasi hindi naman ako tulad ng mga kaklase ko noon na super duper talentado talaga pagdating sa panitikan. gusto ko rin na ma-improve (kahit paano) ang nalalaman ko sa pagsusulat. naalala ko, pinacritique ko kay kuya vince aguilar (aka long-lost-brother-of-sir-baccay) yung ginawa kong tula. at ang verdict? may sense ang nilalaman, mali lang daw ang structure ng mga salita. sa loob-loob ko, may "K" naman pala akong maging manunulat, kailangan ko lang (marahil) ng madibdibang pag-aaral at paghuhulma para matupad ang munting pangarap para makapagsulat.
kung tutuusin, lagpak ako sa english. as in hindi naman talaga ako mahusay doon. tama lang, sakto ika nga. sabi ko nga, mas gugustuhin ko pang pagsalitain at pagsulatin ako ng diretsong Tagalog kesa sa Ingles. pero napagtanto ko, mas mahirap pala ika ang Tagalog dahil madibdibang balagtasan ang kailangan mong ipuhunan para magtagumpay ka. (hay, dumugo ilong ko don ah! haha)
and so to sum it all, it's about time. wake up dude, wake up! :)
matagal-tagal na akong hindi nakakapag-update ng blog ah! haha
sa di mabilang na mga kadahilanan, pero nagingibabaw pa rin ang katamaran (oo, at aminado naman ako dun e. ahmpf!), kaya inabot ng ilang buwan bago napakelaman ko 'tong blog na 'to.
at kung bakit pa kasi nauso pa ang salitang yan... yan tuloy, marami na akong napalagpas na masalimuot at oh-so-grabe-to-death na mga happenings sa makulay kong life. (naks!) haha
(altogether now: makulay ang buhay... makulay ang buhay sa kabilang buhay... wah. corni.)
anyways, anyhows, anywhys... ibalik natin ang diwang minsan nang naligaw sa mundo ng kahayupan. (masaklap, tama ba?)
minsan ngang natulog ang aking diwa, at napapanahon na rin na gisingin siya sa bangungot ng kasarimlan.
hay.
__0-0-0__
lingid sa kaalaman ng iilan, lumipat na nga ako ng paaralan (o unibersidad, para mas magara). hay naku, biglaan nga e. pano ba naman kasi ang aanga-angang diwa(ta), hindi sumunod sa mga nakakatanda. iniisip kasi niya na kaya niyang patakbuhin ng basta-basta ang buhay niya. pasaway, sa madaling salita (o makapal ang mukha, para mas graVeh). ayun, yung pag-asang matupad ang pinapangarap na legal management course e naudlot pa. kung baga sa lobo, hawak mo na, lumipad pa. ayun. (so to make this very, VERY long story short...) napadpad ako sa panibagong komunidad. as in PANIBAGONG KOMUNIDAD.
ano ba kamo naging reaksyon ko sa unang pagtapak sa aking "bagong mundo?"
CULTURE SHOCKED. period.
aba syempre, dahil sa nakasanayan mo nang maging malaya sa pinanggalingan mong mundo, pakiramdam mo yun na lang din ang takbo ng mundong bago mong pakikitunguhan. (and i mean the other way around).. but i was wrong... very wrong.
nung mga unang araw ko nga doon e super duper lonely ang pakiramdam ko eh. although meron naman akong nakilalang "bagong frend/s", most of the time e mag-isa pa rin ako... dahil super duper irreg din naman ako.
(ay hindi pala, first day ko doon e nalula ako sa mga iranians, pakistanis, at ilan pang mga kauring alien)
anyways, me ilang linggo (o buwan) din ako nangapa sa bago kong "mundo", lalo pa't sobrang laki ng pagkakaiba ng taong pinakikisalamuha ko noon sa ngayon. pero di naglaon e nakasanayan ko na din naman.. nakapag-adjust baga.
ayun. pero me parte sa aking diwa ang naiwan ko nung lumipat ako sa aking "bagong mundo"... yun ay ang pakikialam ko sa kahayupan ng lipunan na minsan ko nang pinapasyal-pasyalan.
__0-0-0__
binalikan ko ang dati kong mundo para sunduin ang naiwan kong diwa. paano ba kamo? aba'y sa tulong ni kevin (ebz.. :p), syempre. inalog niya ang natutulog kong diwa para makialam na sa takbo ng lipunan. sayang nga lang at hindi ko naipagpatuloy ang naumpisahang misyon sa uste. pero humirit siya... "meron namang mga kapatiran diyan sa 'bagong mundo' mo, bat hindi mo doon ipagpatuloy?"
ang sagot ko: may bago akong misyon na kailangan at obligadong gampanan. hindi man yun akma sa misyon na nauna ko nang ninais, ipagpapatuloy ko pa rin yun sa pamamagitan ng pagsigaw ng saloobin.
__0-0-0__
"Ang kagandahan ng pagsusulat, ikaw mismo natututo sa mga totoo mong saloobin." -bob ong
binalikan ko uli ang mga kwento ni bob ong matapos ang mahaba-habang panahon. napagtanto ko, sa totoo lang, malaki ang pasasalamat ko sa kanya dahil isa siya sa mga gumigising sa natutulog kong diwa. marami ang naibahagi niya sa akin upang hindi maging indifferent sa kahayupan ng lipunan at makialam kahit man lang sa pagsusulat.
pagsusulat. kung tutuusin, palpak ako dyan. bakit kamo? kasi hindi naman ako tulad ng mga kaklase ko noon na super duper talentado talaga pagdating sa panitikan. gusto ko rin na ma-improve (kahit paano) ang nalalaman ko sa pagsusulat. naalala ko, pinacritique ko kay kuya vince aguilar (aka long-lost-brother-of-sir-baccay) yung ginawa kong tula. at ang verdict? may sense ang nilalaman, mali lang daw ang structure ng mga salita. sa loob-loob ko, may "K" naman pala akong maging manunulat, kailangan ko lang (marahil) ng madibdibang pag-aaral at paghuhulma para matupad ang munting pangarap para makapagsulat.
kung tutuusin, lagpak ako sa english. as in hindi naman talaga ako mahusay doon. tama lang, sakto ika nga. sabi ko nga, mas gugustuhin ko pang pagsalitain at pagsulatin ako ng diretsong Tagalog kesa sa Ingles. pero napagtanto ko, mas mahirap pala ika ang Tagalog dahil madibdibang balagtasan ang kailangan mong ipuhunan para magtagumpay ka. (hay, dumugo ilong ko don ah! haha)
and so to sum it all, it's about time. wake up dude, wake up! :)
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
